مردم گیلان، بصیر، خداجو، باصفا و در عین حال عاشق امام(ره) و ولایت هستند

گفتگو با سردار سیدمحمد باقرزاده، فرمانده کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح:

گیل شورا: لطفا نظرتان را درخصوص اهمیت، چگونگی و ضرورت تبلیغات در دنیای امروز بیان فرمایید.

تبلیغات که امروزه به عنوان یک سلاح و ابزار شناخته شده باید متناسب با هدف مشخص گردد که بر چه اساسی استوار است و چه پیامی را می خواهد به مخاطبان انتقال دهد. همچنین مهم است که مخاطب در چه سطحی قرار دارد. مخاطبان بدون لحاظ کردن تحصیلات، ملیت، سن، شغل و جنسیت به چهار گروه تقسیم می‌شوند: گروه اول اهل باور و یقین؛ کسانی که به حقایق مسلم انقلاب و اسلام اعتقاد دارند و حقانیت انقلاب را قبول کرده اند. گروه دوم خالی از ذهن هستند و چیزی نمی‌دانند؛ کسانی که از درک اسلام و انقلاب بی نصیب مانده اند و این ربطی به مسلمان بودن و نبودن ندارد و معمولاً نونهالان را نیز شامل می‌شود. گروه سوم متردّدین؛ کسانی که برایشان تردید‌هایی در مورد اهداف و پیام‌های انقلاب ایجاد شده است و گروه چهارم منکرین هستند؛ کسانی که اصلاً انقلاب اسلامی را قبول ندارند و در تقابل با اندیشه هایش قرار گرفته اند.

هر کدام از این گروه‌های چهارگانه متناسب با شرایط شان نیاز تبلیغی متفاوتی دارند یعنی باید یک برنامه تبلیغی مناسب حالشان تدوین و برنامه‌ریزی شود. بنابرین تبلیغات یک امر کاملاً پیچیده و تخصصی است و نمی‌شود یک نسخه تبلیغی را برای همگان پیچید و تمام گروههای مخاطب را اقناع نمود.

در واقع بر اساس نوع مخاطب، چگونگی تبلیغات یعنی حجم‌، مقدار، اندازه، عمق و گستره آن مشخص می‌شود و البته کیفیت پیامی که باید به مخاطب منتقل شود. در عرصه تبلیغات، در آن مقیاس جهانی که مورد نظر ما است، با دو عنصر سروکار داریم؛ یکی عنصر قلب و دیگری عنصر عقل. یعنی کار متولیات تبلیغات با قلوب و عقول مردم است. امری که عقلانی نباشد اندیشمندان و متفکرین آن را نخواهند پذیرفت، مطلب از نظر عقلانی باید کاملاً قابل قبول باشد. با آنهایی هم که فطرت‌هایی پاک و زمینه پذیرش قوی دارند نیز باید متناسب با حالشان پیش برویم. اساساً ما دو روش بیشتر نداریم روش فلاسفه که بیشتر عقلانی است و دوم روش انبیاء. که آنان در تبلیغات بیشتر با فطرت‌های مردم سروکار داشتند و استدلال‌های عقلانی آنچنان برایشان موضوعیت نداشت که بخواهند به آن تکیه کنند. البته نه اینکه عقل را قبول نداشته باشند، عقل در جایگاه خاص خود احترام می‌شود و اهمیت دارد و جایگاهش مشخص است و در روایات و قرآن کریم نیز به تعقل توصیه شده است. اما انبیاء روش کارشان اینطور نبوده که خیلی روی عقول تمرکز کنند بلکه بیشتر روی فطرت مردم تمرکز داشتند و مباحث توحیدی را بر اساس مسائل فطری پیش می‌بردند. رسالت جمهوری اسلامی ایران رسالت انبیاست. رسالت فرهنگی ایران نیز رسالت انبیاست. اگر این جاذبه‌ها، خوب عرضه شود یعنی نگاه انبیاء را در تبلیغات مان مبنا قرار دهیم می‌توانیم به پیشرفت مان امیدوار باشیم. البته این به صرف گفتار نیست و باید در عمل، سیره و روش رفتاری همه دست‌اندرکاران و مسئولین نظام و حتی کسانی که به نوعی مبلغ امر هستند قرار بگیرد. ما همیشه فکر می‌کنیم پول و امکانات مشکل‌گشا است متاسفانه این نشان می دهد که ما گرفتار نگاه مادی هستیم. باید بدانیم که تبلیغات به ساختمان‌های عالی، امکانات وسیع، تجهیزات فراوان و نیروی انسانی گسترده نیاز ندارد. به چند مثال اشاره می کنم. حضرت امام(ره) در دو اتاق کوچک در جماران زندگی می کردند اما سخنان ایشان دنیا را تکان می‌داد. برحسب ظاهر تشکیلات و تجهیزاتی نداشت و دفتر ایشان خیلی ابتدایی اداره می‌شد اما با آن امکانات محدود بسیار موفق عمل می کردند. امروز هم شما می بینید پیام‌های مقام معظم رهبری به ویژه پیام اخیر به جوانان غربی، چه تاثیرات مثبتی بر آنان گذاشته است.

باید ببینیم حلقه مفقوده تبلیغات کجاست که ما هنوز نتوانسته ایم برخی مشکل را حل کنیم. باید بدانیم که به این نشست و برخاست‌ها و به این قیام و قعود‌ها نیست و کار عملی باید انجام گیرد. مثلا به نظر بنده در آخر هر سال و با توجه به نام گذاری آن سال، مسئول هر سازمانی باید عملکرد خود را بسنجد که تا چه حد در راستای سیاست های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و… نظام حرکت کرده است. به عنوان نمونه در سال ۹۳ و در ایام ماه مبارک رمضان شاهد آغاز جنگ غزه بودیم و از اول این ماه مبارک کشتار مظلومین فلسطین شروع شد و تقریباً همه دنیا از این جنایت به خود لرزید. متاسفانه مردم کشور ما همیشه منتظر حرکت مسئولین هستند تا پشت سر آنها حرکت کنند البته دلیلش این است که چون حکومت دست مردم است، مردم به مسئولین اعتماد کامل دارند و بر این عقیده‌اند که اگر مسئولین صلاح بدانند، وارد عمل شوند و مواضع خود را اعلام نمایند. مسئولین ما نیز واکنش به این جنایت را به روز قدس موکول کردند البته روز جهانی قدس به عنوان یک روز مناسبتی ثابت، استوار و مشخص است و باید تا آخر هم باشد اما از ابتدای ماه رمضان تا روز قدس حداقل سه هفته فاصله داشت و ما نتوانستیم این فاصله را پر کنیم. در حالی که مردم پاکستان، افغانستان و حتی اروپا و آمریکای لاتین تجمع برگزار کردند و این جنایت را محکوم نمودند. اما در جمهوری اسلامی ایران هیچ اقدامی صورت نگرفت به جز معدود افرادی که در حد خیلی قلیل در تهران جلوی درب دفتر سازمان ملل و مکان های دیگر تجمع برگزار کردند و این زیبنده جمهوری اسلامی ایران نبود. یعنی مسئولین ما منتظر ماندند تا حتماً روز قدس فرا برسد. در حالی که بنده رصد می‌کردم جوانانی که در غزه بودند می‌گفتند که ما منتظریم ببینیم جمهوری اسلامی ایران چه‌ واکنشی نشان می دهد. متاسفانه گاهی در چنین مواقعی دیر اقدام می‌کنیم. زیرا ما یک مناسبتی را تعریف می کنیم و همه امور را به آن پیوند می زنیم. حال آنکه قبل از آن می‌توانستیم ده‌ها میتینگ سیاسی و تجمع داشته‌ باشیم.

یا در قضایای مربوط به عراق؛ در روزهای اول حمله داعش بود که موصل اشغال شده بود و سامرا نیز در معرض خطر قرار داشت که بنده پیشنهاد برگزاری مجلس دعایی برای پیروزی ارتش عراق در برابر نیروهای داعش در مساجد و بین دو نماز دادم. دعایی که دارای موضوعیت باشد. «الدعا سلاح المومن و علیکم بسلاح الانبیاء» به هر حال انبیاء مجهز به این سلاح بودند و ما هم باید تبعیت کنیم. من این پیشنهاد را به دوستان دادم و مستقیماً هم پیگیری کردم که گفتند قرار شد ما در مسائل عراق دخالت نکنیم. آیا واقعاً ما در مسائل عراق نباید دخالت کنیم؟ وقتی که مقام معظم رهبری با صراحت و شجاعت اعلام می‌کنند ما از حزب‌ الله، حماس و جهاد اسلامی حمایت می‌کنیم، چگونه ما می‌توانیم نسبت به سرزمین مقدس عراق که محل دفن پنج امام معصوم شیعیان است و حداقل شش زیارتگاه مهم شیعه در آنجا بنا شده است بی‌تفاوت باشیم؟ من فکر می‌کنم این یک حرف ساده‌انگارانه‌ ای بود و قابل قبول نیست.

پیام‌های تبلیغاتی ما باید با عمل ما همخوانی داشته باشد اینکه معصوم فرمود: «کونوا دُعاه الناس بِغَیرِ السِنَتِکُم» یعنی عمل. و وقتی امیرالمومنین(ع) توصیه می‌ فرمایند به سیره پیامبر(ص) باز هم به همین معنا تأکید دارند. اول برخورد تعقلی و دوم متابعت عملی یعنی پا در جا پای پیامبر(ص) گذاشتن. تنها راه نجات ما در برابر تهاجم فرهنگی دشمن برگشت به سیره پیامبر(ص) است و روش رفتاری پیامبر(ص) به عنوان اسوه حسنه باید الگو قرار گیرد. وقتی این اصل را مبنا قرار دادیم باید بقیه کارهایمان را نیز بر اساس آن تنظیم کنیم و به جلو پیش رویم.

عشق و علاقه‌ای که مردم کشورهای همسایه همچون افغانستان، پاکستان، یمن، عربستان، عراق و… نسبت به ایران، حضرت امام(ره) و به ویژه مقام معظم رهبری دارند فرصت های مغتنمی برای تبلیغات است. مردم کشورهای همسایه می‌توانند بهترین مبلغان ما باشند؛ باید از ظرفیت‌های جهان اسلام حداکثر استفاده را ببریم. نباید تبلیغات را فقط محدود به داخل مرزها کنیم. شخصیت هایی را  در آرژانتین و آمریکای لاتین می‌شناسیم که از وفاداران و دلبستگان فرهنگ انقلاب اسلامی هستند و این‌ها مایل اند از دل و جان برای ایران اسلامی کار کنند. مهم این است که ما هنر استفاده از این مبلغان را داشته باشیم.

گیل شورا: حماسه مردم ایران در یوم الله ۹دی و حضور مردم گیلان، ۸ دی در صحنه مبارزه با فتنه گران چقدر دارای اهمیت بود؟

بزرگان ما فرموده‌اند: «العالِمُ بزَمانِهِ لا تَهجَمَ عَلَیه اللّوابس» کسی که نسبت به مسائل عالم باشد و شناخت داشته باشد در مقابل حوادث غافلگیر نمی‌شود. مردم گیلان و خصوصاً رشت در حادثه فتنه سال ۸۸ در تقابل با آن حرکت ناهنجار یک روز زودتر به صحنه آمدند و به نوعی سبقت گرفتند. اینکه حضور در صحنه به موقع باشد خیلی اهمیت دارد. نوشدارو پس از مرگ سهراب فایده‌ای ندارد و مثل قیام توابین می‌شود.

گیل شورا: حضور مردم گیلان را در مناسبت های انقلابی که تاکنون مشاهده کرده اید چگونه ارزیابی می کنید.

مردم استان گیلان در پشتیبانی از هشت سال دفاع مقدس شهره هستند. تشکیل لشگر ۱۵ قدس گیلان و پیشگامی شهید آیت الله احسانبخش(ره) در حمایت و پشتیبانی از رزمندگان در کشور زبانزد است.

مردم ما در مسائل مهم نظام با کسی تعارف ندارند؛ مردم گیلان مردمی بصیر، خداجو، باصفا و صمیمی و در عین حال عاشق امام(ره) و ولایت. عشق به ولایت را می توان در بین مردم گیلان بعینه دید. مردم این خطه با تمام وجود معتقدند و نسبت به ولایت ارادت خاصی دارند. البته ظرفیت‌های گیلان بیش از این‌هاست و انتظاری که از مسئولان در کشور و همچنین در داخل استان می‌رود این است که تلاش شود از همه این ظرفیت‌‌ها در راستای اهداف نظام و انقلاب استفاده شود.

گیل شورا: برای مردمی تر برگزار شدن مراسم و مناسبت های انقلاب اسلامی چه پیشنهادی دارید؟

من یک دغدغه‌ای در فرمایشات مقام معظم رهبری دیدم و برخی از مسئولین ما نیز گاهی این موضوع را متذکر شده اند، آقا فرمودند که سعی شود مناسبت‌های انقلاب متکی به مردم باشد. همانطور که مردم انقلاب را به پیروزی رساندند خودشان هم آن را حفظ خواهند کرد. باید مردم نقش اصلی اجرای برنامه‌ها و مراسم را داشته باشند. مثل مراسم‌ عزاداری امام حسین(ع). ما باید جنبه برگزاری مردمی راهپیمایی یوم الله ۲۲ بهمن، روز جهانی قدس و دیگر مناسبت‌های انقلابی را تقویت کنیم. در واقع ما باید ریل‌گذاری کنیم و هدایت عمومی را انجام دهیم. باید‌ها و نبایدها را مشخص کنیم و بقیه کارها را به مردم و به ویژه جوانان بسپاریم. جوانی که ۲۲ بهمن سال ۵۷ را درک نکرده امروز باید رسالت انقلابی خود را انجام دهد و البته بدانیم که ایده‌های جوانان بسیار جذاب تر خواهد بود.