چرا مطلبی بگویم که ناراحت شوی!

مشکلات بعد از انقلاب بسیار زیاد بود. خصوصا از وقتی که جنگ شروع شده بود، مسائل تأثرآور و وحشتناک زیادی به گوش ایشان می رسید، ولی اصلا آنها را با ما مطرح نمی کردند.

گاهی که به اتاقشان می رفتم، می دیدم که کسی قبل از من خبری داده است و ناراحت شده اند.

می پرسیدم چه شده؟

مردّد می شدند ومی گفتند: «چه اصراری است که مطلبی را بگویم و تو هم ناراحت شوی.»

ولی از طرفی دیگر اگر خبر خوشی داشتند به محض این که از در وارد می شدیم، می گفتند: «بیایید این خبر را دارم.» خوشی را با همه مطرح می کردند ولی ناراحتی را برای خودشان نگه می داشتند.

* خانم طباطبایی (عروس امام)

بر گرفته از کتاب “زندگی به سبک روح الله” نوشته “علی اکبر سبزیان”