ديدارِ يار

عشـــــــــــق نگـــار، سرِّ سويداى جان ماست         ما خاكســــــــار كــوى تو، تا در توان ماست

با خلـــــــــــــديان بگو كه، شما و قصور خويش        آرام مـــــــا به ســـــــــايه سرو روان ماست

فردوس و هــر چه هست در آن، قسمت رقيب         رنج و غمى كه مى رسـد از او، از آن ماست

بــــــــــا مدعى بگــــــو كه تو و “جنت النعيم“           ديدار يار، حــــــــاصل ســـــرّ نهــــان ماست

ساغـــــــــــــــــر بيار و باده بريز و كرشمه كن           كـــــــــاين غمزه، روح‏پرور جان و روان ماست

اين با هُشـــــــــــان و علم فروشان و صوفيان            مــــــــــــى‏نشنوند آنچه كه ورد زبان ماست