خاطرات آیت الله سید حسن طاهری خرم آبادی از دوم فروردین ۱۳۴۲

تارنمای وزین پایگاه اطلاع رسانی ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ اقدام به انتشار خاطرات آیت الله طاهری خرم آبادی در باره حادثه دوم فروردین ۴۲(۲۵ شوال) نموده است که بسیار مفصل است.در بخشی از خاطرات ایشان نحوه شهادت سید یونس و علت عدم برگزاری مراسم چهلم ایشان در آن سال اشاره شده است:

“امام …….اعلامیه ه‏اى به مناسبت چهلم حادثه فیضیه صادر کردند و از طلبه جوان، به نام سید یونس رودبارى ـ که در فیضیه، بر اثر ضربه ‏اى بسیار شدید، شهید شده بود ـ یاد کردند. قرار بود به مناسبت چهلم وى، مجلس فاتحه ه‏اى نیز برپا شود که ظاهرا به مصلحت نبود، زیرا عمال رژیم بسیار آماده بودند تا این مجلس را به هم بریزند و حتى تهدید نیز کرده بودند. به‏ خصوص که آن روزها، در آستانه محرم و عاشورا نیز قرار داشتیم و مصلحت آن بود تا فرا رسیدن آن روزها، از بروز هر حادثه ‏اى جلوگیرى شود. امام نیز در آخرین روزهاى درسشان، سخن‏رانى مهمى در مسجد اعظم ایراد فرمودند که بیشتر شرکت ‏کنندگان، نه از مردم عادى و عوام، بلکه از طلاب بودند. از این مجلس نوار گرفته شد و طبیعى است که با سرعت این نوارها، در تمامى مملکت دست به دست گشت.

  امام در این صحبت با لحنى بسیار کوبنده، فرمودند: «آمده بودند که آقایان را تهدید کنند، من راهشان ندادم، کاش مى‏ آمدند و من دهنشان را مى‏ کوبیدم! براى شکایت از حوادثى که به وجود آورده‏ اند به شهربانى مراجعه مى‏ کنیم، مى ‏گوید کار ما نیست، کار ساواک است!، به ساواک مراجعه مى‏ کنیم مى‏ گوید: کار شهربانى است!، بهتر است هر دو بگویند: دستور اعلى‏ حضرت بوده است! [و در اینجا با شدت و تندى، مشتشان را محکم به روى دسته منبر زدند] ما چه کنیم با این آقاى اعلى‏ حضرت؟». شاید این نخستین بار بود که شاه در جلسه ‏اى عمومى با چنین شدتى، مخاطب واقع مى‏ شد.”