روضه فیضیه

سایت وزین “15 خرداد 42” که بصورت تخصصی در زمینه قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۴۲ و نهضت حضرت امام (ره) می پردازد در مقاله ای به نام روضه فیضیه به قلم ارزشمند محقق ارجمند رحیم روحبخش به بررسی زمینه ها و پیامد های فاجعه حمله به مدرسه فیضیه در دوم فروردین ۱۳۴۲ که به شهادت شهید سید یونس رودباری انجامید پرداخته است. این مقاله به تاثیر فاجعه حمله به فیضیه در نهضت حضرت امام  (ره) پرداخته و تحولات حد فاصل این واقعه تا چهلمین وز شهادت شهید این واقعه(شهید سید یونس) را مورد بررسی قرار میدهد.

 ایشان می نویسند:
“حمله ماموران رژیم ستم شاهی به مدرسیه فیضیه قم در دوم فروردین سال ۱۳۴۲ به خودی خود، در زمره تلخ ترین و عبرت انگیزترین وقایع تاریخ معاصر است. یورش به مهمترین مرکز علمی آموزشی دینی کشور از سوی عمال شاه، نشانگر اعماق دینی فرهنگی نهضت اسلامی مردم ایران بود.”در  ادامه در قسمتی از مقاله ایشان آمده است:

“امام نه تنها از طریق صدور اعلامیه به افشاگری علیه نظام حاکم پرداخت، بلکه با استفاده از رسانه های سنتی پیام رسانی مذهبی یعنی منبر و مسجد و وعاظ نیز برای انعکاس ابعاد فاجعه سود جست. وعاظ به سرعت صحنه های دلخراشی از واقعه را که دیده یا شنیده بودند، در قالب روضه ای به نام «روضه فیضیه» تدوین کردند و آن را در منابر برای مردم می خواندند. هاشمی رفسنجانی در خاطراتش نقل می کند: «چند باری که من روضه فیضیه خواندم، شاهد گریه و شیون مردم بودم. ما تا پایان مبارزه از این سوژه برای رسواکردن رژیم شاه دست برنداشتیم.»همچنین امام برای ادامه مبارزه، پیک هایی به نقاط مختلف کشور اقدام گسیل کرد و مداحان و سران هیات های عزاداری محرم را نیز برای بهره برداری از این واقعه فرا خواند؛ به گونه ای که در فاصله اندکی این فاجعه «به عقده ای از طاغوت در دل مردم تبدیل شد.»…مرحوم فلسفی نقل می کند: «عمق فاجعه فیضیه تا آنجا بود که تا در مجالس نام فیضیه برده می شد، صدای شیون و گریه مستمعین و حضار بلند می شد.»…

امام همچنین در دوازدهم اردیبهشت و روز چهلم شهدای واقعه فیضیه با صدور یک پیام و ایراد یک سخنرانی از ابعاد دیگری از این فاجعه پرده برداشت. امام در پیام خود ضمن اشاره به دیدار با پدر سید یونس رودباری (طلبه شهید واقعه فیضیه) از این که تمام مصادر امور انجام عملیات غیرقانونی و خلاف شرع خود را به شاه نسبت می دهند، تصریح می کرد: در این صورت باید «فاتحه اسلام و ایران و قوانین» را خواند… در بخشی از همین سخنرانی، امام اعلام کرد برای خواندن فاتحه به فیضیه عزیمت خواهد کرد. خلخالی که در این مراسم حاضر بود، در خاطراتش نقل می کند: «امام بعد از پایان سخنرانی از مسجد اعظم به طرف مدرسه فیضیه عزیمت کرد و سپس در یکی از ایوان های قسمت شرقی نشست و من [خلخالی] سخنرانی شدیداللحنی علیه نظام ایراد نمودم که ضمن آن به انتقاد از کشتار فیضیه، شهادت یونس رودباری پرداختم و بر لزوم استقامت در مقابل هیات حاکمه تاکید کردم، به طوری که در ضمن سخنرانی همه گریه می کردند.”