تروریسم، خوب یا بد؟!

جرج دبلیو بوش – رییس جمهور آمریکا – گفته است: «هر کشوری با آمریکا نباشد، تروریست است!» (۱) طبق این بینش:
الف. امریکا، اسرائیل، انگلیس و دیگر هم پیمانان با ابرقدرت غرب، هر عمل تروریستی که انجام بدهند، خوب است.
ب. اگر کشوری مسلمان به دفاع از خود در برابر ظلم و ستم ستمگر بایستد، دفاع از کشور و جان مردمش به ترور ناپسند تعریف می‌گردد.
ج. گاه شخص و یا کشوری همراه با امریکاست; تا آن جا که دل در گرو رضایت استکبار غرب دارد، هر تروری توسط آن فرد یا کشور مجاز است. اما اگر در برابر ارباب خود زبان درازی نمود، گذشته او نادیده گرفته می‌شود و به عنوان تروریسم، در زیر چنگال‌های سران امریکا و اسرائیل قرار می‌گیرد و آنان تا نفی آن کشور و محو او از صفحه جغرافیای جهان به پیش می‌روند; و هر عمل او را در ردیف تروریسم بد قرار می‌دهند.
نمونه‌های تاریخی این تقسیم‌بندی فراوان است. در اولین گام در این تبیین، به سراغ اعمال تروریستی امریکا در جهان می‌رویم و چند نمونه از آن را ذکر می‌کنیم. عملی که در نگاه استکبار جهانی به تروریسم تروریسم، خوب یا بد؟!
خوب تفسیر می‌شود.

اعمال تروریستی آمریکا

۱- آمریکا در جریان جنگ دوم جهانی بالغ بر یک میلیون غیر نظامی را تنها در بمباران هسته‌ای دو شهر ژاپن به مسلخ فرستاد و دست کم دو نسل از مردم این کشور را با بیماری‌های ناشناخته‌ای که جزء آثار و عواقب زیانبار سلاح‌های اتمی است، درگیر کرد. ولی نه تنها این جنایت هولناک را تروریسم تلقی ننمود، بلکه همه ساله از آن به عنوان رویدادی که جنگ را خاتمه داد، دفاع نیز می‌کند.
۲ – استکبار جهانی در جنایات ده ساله خود در ویتنام، با هواپیماهای سمپاش، هزاران نفر از غیر نظامیان و مردم بی‌دفاع این سرزمین را همه روزه به کام مرگ می‌فرستاد، مظنونان را سر می‌برید و از پیکر زنده «ویت کنگ‌ها» به عنوان سیبل، برای آموزش نظامی سربازان یا مزدوران محلی خود استفاده می‌کرد; ولی هیچ یک از این وحشی‌گری‌ها در فرهنگ یانکی‌ها به عنوان تروریسم شناخته نشد.
۳ – در جریان تجاوز نظامی آمریکا به ویتنام، کنگره آن کشور با اعلام آماری یادآور شد که فقط در مدت دو سال و نیم از آغاز عملیات موسوم به ققنوس ۲ هزار و ۵۶۷ شهروند ویتنامی صرفا به خاطر اینکه احتمال داده می‌شد عضو جبهه ملی آزادی‌بخش باشند، توسط سازمان CIA به قتل رسیدند. جالب توجه اینکه ویلیام کولبی که ناظر عملیات مذکور بود، بعد از این کشتار هولناک، از سوی نیکسون – رئیس جمهور وقت آمریکا – به عنوان «دستخوش‌» به ریاست‌سازمان جهنمی سیا منصوب شد. (۲)
۴ – با روی کار آمدن آلنده در شیلی، نیکسون – رئیس جمهور وقت آمریکا – طی دستوری به ریچارد هلمز – رئیس سازمان سیا – از وی خواست تا یک کودتای نظامی را علیه حکومت‌سانتیاگو طراحی و اجرا کند.
در فاز دوم عملیات ضد آلنده، اعتبارات مالی و کمک‌های اقتصادی قطع شد. ژنرال اشنایدر – رئیس ستاد ارتش شیلی که به حکومت مرکزی وفادار مانده بود – پس از چند بار نجات یافتن در اقدام تروریستی، بالاخره توسط سازمان سیا به قتل رسید. جنگ تبلیغاتی گسترده‌ای به بهانه «تحدید آزادی مطبوعات‌» به راه افتاد و … سرانجام دولت آلنده در سال ۱۹۷۳ ساقط گردید. (۳)
۵ – فیلیپ آلی – مامور سازمان سیا – در کتاب WHITE PAPER WHITE ، در تشریح فعالیت‌های تروریستی سازمان شبه نظامی جنبش سوسیال مسیحی در اکوادور می‌آورد: هنگامی که من وارد این کشور شدم، رهبر این حزب، رئیس جمهوری اکوادور بود. من بعضی از این جوخه‌ها را برای استفاده از وسایل آتش‌زا و تمام انواع عملیات کثیف، برای درهم شکستن میتینگ‌ها و ترور کلی سازمان‌های چپ آموزش دادم. در آن زمان آن‌ها در ترور دست چپی‌ها دست نداشتند. اما من این امر را متذکر شدم تا نشان دهم که سیا در عمل، با سازمان شبه نظامی تماس دارد. در شیلی در طول اوایل سال‌های دهه ۱۹۷۰، سیا همین عمل را از طریق تماس‌هایش با سازمان تروریستی راستگرا موسوم به حزب آزادیبخش انجام داد.
۶ – ریچارد هلمز – رئیس وقت‌سازمان سیا – مبارزات تروریستی سیا علیه کوبا را در سال‌های دهه ۱۹۶۰ شرح می‌دهد و می‌گوید: ما دارای نیروهایی بودیم که تحت‌حمایت دولت، همواره در کوبا دست‌به اعتصاب می‌زدند. تلاش می‌کردیم تا تاسیسات برق را منفجر کنیم. سعی می‌کردیم آسیاب‌های نیشکر را درهم بکوبیم. کوشش می‌کردیم در این دوره دست‌به هرگونه عمل بزنیم. این‌ها نوعی از سیاست دولت امریکا به شمار می‌رفت.» (۴)
۷ – پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران، امریکا تصمیم گرفت که کودتا را در اولویت اول و حمله عراق را در اولویت دوم قرار دهد. بنابراین ستادی در پاریس به رهبری شاهپور بختیار – نخست وزیر شاه – به وجودآورد که هدایت کودتای نوژه را بر عهده داشت. تماس‌هایی نیز با شریعتمداری در قم گرفته شد و براساس بازجویی‌ها و اقرارهای سران کودتا، قرار شد که او ضمن تایید کودتا به عنوان مرجع تقلید، پس از ترور امام، زمام امور را در دست‌بگیرد. (۵)
۸ – رزمناو امریکایی مستقر در خلیج فارس، در روز یکشنبه ۱۲ تیرماه ۶۷ با شلیک دو فروند موشک به سوی هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی ایران، صدها انسان بی‌گناه را مظلومانه قتل عام کرد و فرمانده ناو از دولتمردان امریکا، به علت این اقدام تروریستی، جایزه دریافت نمود; چون نگاه استکبار به این رخداد، در پهنه تروریسم خوب تفسیر می‌شد.

اعمال تروریستی اسرائیل

رژیم صهیونیستی که حیاتش به ترور بستگی دارد، در کنار امریکا، طرح‌های تروریستی پیچیده‌ای را سامان داده و می‌دهد. ذکر نمونه‌هایی از آن، نگاه هر انسان حقیقت‌جویی را نسبت‌به جنایات اسرائیلی‌ها روشن‌تر می‌سازد.
۱ – از سال ۱۹۴۸، تصمیمات اتخاذ شده در سازمان ملل در خصوص تقسیم فلسطین از سوی صهیونیست‌ها مورد تعدی و نقض قرار می‌گرفت. در همان حال که اعراب به چنین ستمی اعتراض می‌کردند و از آن سر بر می‌تافتند، صهیونیست‌ها از این وضع بهره‌برداری کرده، سرزمین‌های جدید، و مشخصا «یافا» و «عکا» را تصرف کردند و در سال ۱۹۴۹ توانستند بر ۸۰ درصد اراضی استیلا یابند.
روشی که در این راستا به کار گرفته شد، ترور و وحشت‌بود. بهترین مثال برای این روش، کشتار «دیریاسین‌» است که به شیوه‌ای همانند شیوه‌های نازی‌ها در «اورادور» انجام گرفت; چرا که اهالی این روستا (۲۵۴ نفر) را به دست نیروهای ایرگون که ریاست آن را مناخیم بگین به عهده داشت، قتل عام شدند. (۶)
۲ – اسرائیل رکوردی طولانی از تروریسم بر علیه ایالات متحده دارد که به سال ۱۹۵۴ برمی‌گردد. در آن سال، دولت اسرائیل تصمیم گرفت تا از طریق توطئه‌ای، تاسیسات امریکایی‌ها در قاهره و الکساندریا را منفجر و ناسیونالیست‌های مصر را مقصر جلوه دهد. برحسب شانس و اتفاق، این توطئه لو رفته و شکست‌خورد. این حادثه به نام قضیه لاون (Lavon Affari) – مردی که ظاهرا نقشه این توطئه را طراحی کرد – مشهور شد. پین هاس لاون، وزیر دفاع اسرائیل به دنبال شکست این توطئه در سال ۱۹۵۵ استعفا داد.
در سال ۱۹۶۷، اسرائیل تعمدا با جت‌های جنگنده بدون علامت و نشان و اژدرافکن به یک کشتی جنگی آمریکایی به نام لیبرتی (U.S.Sliberty) در شبه جزیره سینا حمله کرد و حتی با مسلسل، قایق‌های کوچک نجات این کشتی جنگی را به رگبار بست. در نتیجه این حمله ۳۱ نفر از ملوانان نیروی دریایی آمریکا کشته و ۱۷۰ نفر دیگر مجروح شدند. (۷)
۳ – عصر روز ۱۷ اوت ۱۹۸۹، در کارخانه حله، انفجاری روی داد. صدای انفجار به قدری قوی بود که در ۸۰ کیلومتری شمال حله، یعنی بغداد شنیده شد. در تمامی دوران هشت‌ساله جنگ ایران و عراق، کسی صدایی به آن عظمت نشنیده و انفجاری به آن دامنه ندیده بود.
ماهواره ان اس آ، به نام «ک ۱ چ – ۱۱ کی هول‌» که ساعاتی بعد از فضای عراق عبور می‌کرد، نابینا شد! حله مرکز موسسه دولتی القعقاع بود و سوخت جامد انواع موشک‌های عراقی و از جمله کندر ۲ در آن تهیه می‌شد. پروژه‌های حله فوق محرمانه بودند.
آمار تلفات حادثه روز بعد، نه از بغداد – که فاجعه را اصولا اقرار نکرد – بلکه از قاهره منتشر گردید. پایگاه هوایی المزاع در مصر به روی کلیه هواپیماها بسته شد تا بتواند زخمی‌ها و تلفات حادثه را از عراق به مصر منتقل سازد. سه فروند هواپیمای حمل و نقل نظامی از مصر به عراق رفت، تا قربانیان حادثه را به کشورشان بازگرداند.
اغلب کارکنان حله تابعیت مصر را داشتند. وقتی شعله‌های آتش خاموش گشت، معلوم شد هفتصد مصری کشته و هشتصد نفر دیگر زخمی شده‌اند. عده زیادی از این قربانیان آن چنان سوخته بودند که شناخته نمی‌شدند. (۸)
عراقی‌ها در صحبت‌های خصوصی، سیا، موساد و ام ۱۶ (بریتانیا) را مسؤول خرابکاری حله می‌دانستند. چند هفته بعد قضیه لو رفت. یک جاسوس اسرائیل که همسری انگلیسی تبار داشت، عامل فاجعه شناخته شد.
«کنت آر، تیمر من‌» نویسنده امریکایی در کتاب The Death Lobby می‌نویسد: فرزاد بازف – جاسوس اسرائیل – در حین میگساری در هتل، لاف زنان برای روزنامه‌نگاران مصری، انگلیسی و امریکایی، عملیات پیروزمندانه‌اش را شرح داده و تا آن جا پیش رفت که به یک خبرنگار تلویزیونی گفت: در سال ۱۹۸۱، در بریتانیا توسط یکی از عوامل اطلاعاتی اسرائیل که زیر پوشش مخصوصی در بریتانیا جاسوسی می‌کرد، به این حرفه وارد شدم.
این اعترافات در روز ۳۱ اکتبر ۱۹۸۹ از تلویزیون بغداد پخش شد، اما چون از نوع تروریسم خوب بود، در دامنه عکس‌العمل امریکاییان قرار نگرفت. چه این که ترور «شولوموآرگوف‌» – سفیر اسرائیل در بریتانیا، در سال ۱۳۶۱، از سوی عراقی‌ها، (۹) فریاد استکبار جهانی را برنیانگیخت، بلکه امریکایی‌ها با نادیده گرفتن اعمال تروریستی عراق و همکاری آن کشور با گروه‌های تروریستی ابوظنان و منافقین خلق، در ماه مارس ۱۹۸۲ نام عراق را از فهرست کشورهای هوادار تروریسم حذف کردند، چون عراق در آن سال‌ها در کنار ابرقدرت غرب قرار داشت و هر عمل تروریستی او در پهنه تروریسم خوب تفسیر می‌شد.
این روزها به علت عدم پای‌بندی به فرمان‌های ظالمانه امریکا، نام کشور عراق در لیست‌حامیان تروریسم جای گرفته است. دقیقا به همین علت، ده‌ها کشور دیگر، از جمله کشور مظلوم افغانستان، مدافع تروریسم قلمداد می‌شوند و چون پاکستان در ماجرای حمله امریکا به افغانستان، یار همراه استکبار می‌شود مجلس سنای آن کشور تحریم‌ها علیه پاکستان را لغو می‌نماید.
در سال ۱۳۷۶ جمعی از مردم مسلمان و مومن پاکستان، به جرم شیعه بودن، به دست‌یک گروه معاند و مغرض به شهادت رسیدند، اما چون کشته شدگان شیعه بودند، هیچ فردی از سران امریکا آن ماجرا را محکوم نکرد، اما امروز میزان، همراهی با امریکاست و محکوم کردن حوادث در واشنگتن و نیویورک ملاک قرار می‌گیرد; به شرطی که عامل در تحکیم پایه‌های قدرت استکبار جهانی، تلاشی بی‌وقفه داشته باشد.

پی نوشت :

۱) جمهوری اسلامی، ۳۱/۶/۱۳۸۰٫
۲) کیهان، ۲۵/۷/۱۳۸۰٫
۳) همان، ۲۵/۷/۱۳۸۰٫
۴) سیا و جعل اسناد، ص ۱۲۳٫
۵) ایران و امریکا، ص ۱۰۹٫
۶) اسطوره‌های بنیانگذار سیاست اسرائیل، ص ۱۸۴٫
۷) سیاست روز، ۲۴/۷/۸۰٫
۸) سوداگری مرگ، ص ۶۷۷٫
۹) همان، ص ۲۳۶٫

برگرفته از : مبلغان – آذر ۱۳۸۰، شماره ۲۳
منبع: http://www.hawzah.net